Interview met Erik van 't Hof, bestuurslid STABU namens het Rijksvastgoedbedrijf
WAT IS DE TOEGEVOEGDE WAARDE VAN STABU VOOR HET RIJKSVASTGOEDBEDRIJF?
‘We hebben een systematiek waarmee we het verhaal transparanter krijgen. En dat zijn we in de loop der jaren heel gewoon gaan vinden. Ik heb zo’n 12 jaar geleden een dossier uit de jaren ’50 opgezocht omdat ik ontwerpinformatie van een fundering nodig had voor een gebouw. In dat dossier vond ik het originele, handgeschreven bestek. Dan besef je pas wat het betekent dat iedereen op zijn eigen manier een bestek schreef. Na haar oprichting heeft STABU een enorme bijdrage geleverd op het gebied van, zoals we dat nu noemen, traditionele contractvorming. Eerst door standaard besteksteksten te formuleren en later door dat onderdeel te maken van een digitaal systeem.’ ‘Digitalisering van processen binnen bedrijven gaat vaak heel moeizaam. Dat geldt ook voor BIM en de acceptatie van Bouwbreed. Een nieuwe systematiek zorgt ervoor dat mensen hun slimmigheidjes niet meer kunnen toepassen en dat roept weerstand op. De informatie van STABU2 is geïntegreerd in Bouwbreed, alleen de manier van samenstellen is anders. Dit soort veranderingen vraagt tijd. Belangrijk voor STABU is om rekening te houden met haar gebruikers en daarom is er voor gekozen om STABU2 en Bouwbreed voorlopig naast elkaar te laten lopen.’
WAAROM BEN JE BESTUURSLID GEWORDEN?
‘In het verleden zat er vanuit Defensie altijd een vertegenwoordiger vanuit onze directie in het bestuur van STABU. Mijn voorganger was mijn directe leidinggevende Jan Erven. Hij vroeg mij, vanwege mijn expertise, met regelmaat de bestuursvergaderingen van STABU voor te bereiden. Zo ben ik in contact gekomen met STABU. Na het aftreden van Jan heeft een andere directeur plaatsgenomen in het bestuur. Om verschillende redenen heeft hij die positie niet lang bekleed. Vervolgens ben ik door Marc Verhage benaderd en zag dat als een kans mijn ideeën om bouwprocessen te verbeteren echt te beïnvloeden. Inmiddels zijn we gefuseerd tot het Rijksvastgoedbedrijf en mag ik nu al zo’n drie jaar mijn bijdrage leveren aan de ontwikkelingen.’
'We hebben een goede digitale systematiek, dus wat is het voor moeite om digitaal informatie aan elkaar te koppelen om kwaliteit aantoonbaar en transparantie te maken.'KANSEN VOOR DE TOEKOMST
‘De verwachting was dat Bouwbreed het stokje van STABU2 zou overnemen. Daar is de markt echter nog niet klaar voor gebleken. We hebben ervoor gekozen om voorlopig beide databases te onderhouden. Weliswaar met de focus om de twee straks volledig te integreren. Daar gaan we de komende periode mee aan de slag, maar we zullen verder ook moeten inspelen op de noodzakelijke veranderingen.’ ‘In de naoorlogse periode kozen bijvoorbeeld veel zoons uit boerenbedrijven voor een bestaan in de bouw. Zij kregen van ambtenaren met witte boorden en hoge hoeden aanwijzingen hoe ze het werk moesten uitvoeren. Die wijze van directievoering herken je nog in de UAV 2012, maar in de tussentijd is menig boerenzoon uitgegroeid tot directeur van een professionele onderneming met competent personeel. We moeten tegenwoordig dus kunnen vertrouwen op de deskundigheid van de aannemer. Van belang daarbij is dat, naast het sturen op tijd en geld, we meer aandacht moeten geven aan het sturen op kwaliteit. In discussies poneer ik regelmatig de stelling dat wanneer de minister niet met de nieuwe wet voor kwaliteit in de bouw was gekomen, we als opdrachtgevers zelf dan deze omslag hadden moeten inzetten. Daarbij zie ik een belangrijke rol voor STABU. We hebben een goede digitale systematiek, dus wat is het voor moeite om digitaal informatie aan elkaar te koppelen om kwaliteit aantoonbaar en transparant te maken. En die situatie, die creëer je met de systematiek van Bouwbreed.’ ‘Tot slot: om de gewenste kwaliteit te krijgen zullen de kennis van materialen, ontwerp- en bouwmethoden digitaal moeten worden gekoppeld en is samenwerking van kennisinstituten essentieel voor de ontwikkeling. Daarvoor zijn erkende systematieken en classificaties onontbeerlijk, want zonder dat is digitaliseren immers onmogelijk.’
Tekst: Marieke Pool