Valbeveiliging: PBM-klasse 3
We weten maar al te goed wanneer we persoonlijke beschermingsmiddelen (PBM) moeten gebruiken. Aangepaste kleding, helmen, handschoenen, veiligheidsbril, check.
Als we op 2,5 meter of hoger werken, komen daar ook de valbeveiligingsmiddelen bij. Precies zoals het voorgeschreven staat in de Arbowet. FOUT! Het is een van de meest gemaakte fouten in de business: dat je valbeveiliging pas vanaf 2,5 meter hoogte nodig zou hebben.
Ook een val van bijvoorbeeld 1,5 meter kan ernstig letsel opleveren. “Waar men daarom in de Arbowet naartoe wil, is dat je bij elke hoogte een risico-inventarisatie moet doen om te bepalen welke beheersmaatregelen er nodig zijn”, vertelt Dirk van Blijswijk van
Safe Site – Powered by Mennens.
Bij veiligheid gaat het echter niet alleen om de regelgeving, maar ook om de menselijke factor. “Als werkgever moet je zorgen voor een veilige werkplek,
, uitleg daarover, het keuren ervan en toezicht houden op het gebruik”, begint Van Blijswijk. “Bij dat laatste gaat het meestal mis. En daar schuilt het gevaar. Om welke reden dan ook kunnen medewerkers de veiligheidsvoorschriften overtreden: het gevaar negeren, want ‘ik doe voorzichtig, mij gebeurt niks’ of gewoonweg het gevaar niet inzien.”
Bij verticale vlakken zijn we ons vaak bewuster van gevaar dan bij horizontale vlakken, weet Van Blijswijk. “Bij het beklimmen van een lichtmast of een antenne schatten de meeste mensen het risico wel goed in. Maar midden op platte vlakken zoals aan boord van een schip of op een plat dak van een gebouw is dat anders. Echter een openstaand luik, mangat, lichtkoepel of andere opening, geeft net zozeer valgevaar. En soms hoeft het niet eens een opening te zijn. Pas geleden is iemand nog door een zwak deel van een plat dak gevallen.”
Om het bewustzijn bij medewerkers te vergroten en het juiste gebruik van valbeveiligingsmiddelen te bevorderen, geeft Safe Site – Powered by Mennens trainingen. “Niet iedere medewerker zit daar op te wachten”, geeft Van Blijswijk eerlijk toe. “Zeker de meer ‘ervaren’ medewerkers die ‘al jaren zo werken en er is nog nooit wat gebeurt’, maar ook medewerkers die denken met VCA alles al te weten. Vaak blijkt echter geen van hen te weten waar ze exact op moeten letten bij het aantrekken van een harnas. Dat verbaast ze wel. We hijsen elke cursist ook een stukje omhoog in een harnas. Dan voelen ze hoe vervelend dat is, zelfs zonder de impact die eraan vooraf gaat. Die impact laten we zien via een valtest met een pop. Wanneer ze de klap bij de pop zien, beseffen ze vaak pas hoe heftig een val kan zijn. En we vertellen over recente ongelukken, waar helaas te veel voorbeelden van zijn. Dan beseffen ze: ik doe dit niet voor mijn werkgever, maar voor mezelf.”